Van de drup in de regen

De tweede en tevens laatste week van onze vakantie is aangebroken. Ook in Frankrijk betekent een nieuwe maandag weer een nieuwe aflevering van Game Of Thrones. We moeten immers wel weten hoe het afloopt met de zombie-ijsdraak... De aflevering duurde bijna anderhalf uur, dus een "dagje strand" om het begin van een nieuwe week in te luiden zat er niet in.

Gelukkig werd de maandag op de voet gevolgd door een dinsdag! Iets minder zonnig, maar nog steeds prima weer. Voor mij nog wel wat te koud om te zwemmen. Amber had daar gelukkig geen last van. Of in ieder geval laat zij dat minder snel merken; steenkoud water of niet, bij een dagje strand hoort een verfrissende duik.

Het oorspronkelijke plan was om te zwemmen (of, in mijn geval, zonnen) bij een plekje met hét uitzicht van Carantec; een strandje waar ook de "beroemde" vuurtoren en het alom bekende kasteel te zien zouden zijn. Naast elkaar! Zoveel geluk hadden we helaas niet. Wel kwamen we uit op een rustig zandstrand, waar de hemelse stilte enkel werd onderbroken door een plots gewijzigde vliegroute en het daarop volgende gebrom van onzichtbare vliegtuigen... Er was storm op komst! Toen het begon te regenen waren wij de laatsten die van het strand vertrokken. Zo zijn we dan weer wel.

Uiteindelijk hadden we het fotogeniekste plekje van Bretagne gevonden door de borden dit keer in de goede richting te volgen. Amber bleef in de auto omdat dit plekje, op z'n zachtst gezegd, uitdagend was om te bereiken. Hijgend en puffend en een aantal foto's rijker keerde ik terug. Rond die tijd hadden we allebei wel behoefte aan pannenkoeken.

Goed, storm dus. Na de pannenkoeken keken we wat films in bed. In slaap vallen werd lastig gemaakt door de krakende takken en planten om ons huisje, maar de volgende dag bood ons toch weinig redenen om uit bed te komen. Tot 14:00 bleef het regenen; het weer was zo droevig dat we voor het eerst gebruik maakten van de televisie in onze kamer. De nieuwe presentatoren van de British Bake Off vielen erg tegen.

Vanmiddag gingen we naar het plaatsje St Pol de Leon, in een laatste poging tot het kopen van souvenirs. Toen we hier niet in slaagden deden we onze laatste boodschappen (wel eerst heen en terug voor een geschikte supermarkt, die (verrassing!) 50 meter van onze parkeerplaats bleek te staan) voor ons laatste avondmaal en de reis terug... En nu maar wachten op beter weer!